ประวัติแม่เคน วรสาร

 ประวัติแม่เคน วรสารโดยสังเขป

แม่เคน  วรสาร นามสกุลเดิม “ศรีมี”  เกิดเมื่อวันที่ ๗ ธันวาคม ๒๔๗๕  (ท่านบอกว่าแจ้งเกิดช้าจริงๆท่านเกิด ๒๔๗๔)

ณ บ้านหนองสวง ตำบลหนองกุงศรี จังหวัดกาฬสินธุ์

ได้สมรสกับพ่อพันธุ์ วรสาร   (เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อปี ๒๕๕๗)  มีบุตรด้วยกัน หลายคน ส่วนหนึ่งก็เสียชีวิตไปแล้ว ที่เหลือชีวิตอยู่ก็มี

๑. นายบุญจันทร์ วรสาร 

๒. นางบัวบาน วรสาร

๓. นายสำราญ วรสาร

๔. นางก้านก่อง วรสาร

๕. พระมหาทองสมุทร วรสาร (ฉายาทางพระ “ธัมมาทะโร”) 

นักธรรมเอง เปรียญธรรม ๖ ประโยค ปริญญตรี รุ่นแรก บาฬีศึกษาพุทธโฆส จ.นครปฐม ร 

 วัดเสมียนนารี กรุงเทพมหานคร (วัดไทยประเทศไทย) วัดโปรดเกศฯ อเมริกา (วัดต่างประเทศ)  ปัจจุบันดำรงตำแหน่ง เลขาวัดโปรดเกศเชษฐาราม อเมริกา   เป็นพระธรรมทูตสายต่างงประเทศ รุ่นที่ ๑๒ ไปประกาศพระศาสนายังประเทศอเมริกา เมื่อปี ๒๕๔๙ จนถึงปัจจุบ้น

๖. นางไพรวัลย์ วรสาร

๗.นางจันทร์แสง  วรสาร (สมรสแล้ว)

๘. นางทองแดง วรสาร (สมรสแล้ว)

๙. นางติ๋ม  วรสาร (สมรสแล้ว)

อุปนิสัยและความสามารถแม่เคน วรสาร

  แม่เคน วรสาร เป็นผู้ที่มีนิสัย โอบอ้อมอารีย์ รักสงบ อ่อนน้อมถ่อมตน อดทน ขยัน หมั่นเพียร รักสันโดษ สมถะ

 ลำบากมาแต่เล็ก สู้ฝ่าฟัน หนักเอาเบาสู้ เลี้ยงดูลูกๆ มาอย่างแข็งแกร่ง ไม่เคยย่อท้อ

รักษาศีล ยึดมั่น รักษาประเพณี เคารพในกฏหมายบ้านเมือง มีศีลาจารวัตร มีภูมิธรรมภูมิรู้ วางตนเป็นแบบอย่างแก่สังคม และลูกหลานตลอดมา

ความสามรถพิเศษ แม่เคนวรสาร เป็นผู้ที่มีนิสัยชอบศึกษา ชอบพัฒนาตนเอง จึงฝึกในการจดจำนำธรรมะดีๆมาท่อง กลอนดีๆมาสืบทอดเสมอๆ จึงทำให้แม่เคน วรสาร มีความขำนาญเรื่องการจดจำกลอนได้ อย่างมืออาชีพ สามารถด้นกลอนสดได้  ใครมาเยี่ยมแม่เคน ไม่ว่าจะเป็นพระหรือโยม แม่เคน ก็จะชอบถวายพร มอบกลอน เป็นคำกลอนเสมอๆ

บั้นปลายชีวิต

แม่เคน วรสาร นั้น ปกติเป็นผู้ที่มีร่างกายแข็งแรงพอสมควร แต่ด้วยเหตุที่แม่เคน ทำงานหนัก หามรุ่งหามค่ำ สู้ฟันฝ่าหาเลี้ยงชีวิต ตั้งแต่สมัยสาวๆ และช่วงมีลูก มาเป็นระยะเวลานาน จึงทำให้พอแก่ตัวมา ทำให้แม่เคน จะสุขภาพสามวันดี สี่วันไข้ เจ็บออดๆแอดๆ อยู่เสมอๆๆ แต่ท่านก็อดทนสู้ บางทีก็สู้ได้ บางที่ก็แย่ แต่ด้วยเหตุที่ว่า แม่เคน วรสาร ท่านเก่งเรื่องธรรมะภาวนา วิปัสสนากรรมฐาน ท่านจึงปลงได้ดี และใช้วิธีธรรมะตรงนี้รักษา เป็นธรรมะโอสถได้เรื่อยๆตลอดมา 

ตรั้งแล้วครั้งเล่า  แต่อนิจจา

ประวัติการสู้โรค

แม่เคน วรสาร เคยเป็นโรคงูสงัดมาแล้วปางตาย แต่ก็รักษาหายขาดได้ เคยเป็นโรคไตมาอย่างยาวนาน อันเป็นโรคประจำสังขารท่าน แต่เมื่อไม่นานมานี้ ท่านก็ได้เคยติดโควิดอย่างชนิดเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด แต่..ท่านก็รอดได้ทุกโรค

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรคไต แม่เคน วรสาร เป็นถึงโรคไตระยะที่ ๔ แล้ว หมอเรียกให้ไปฟอกไต ท่านก็ปฏิเสธ เพราะสังเกตว่าตนเอง อายุมากแล้ว ฟอกก็ตายไม่ฟอกก็ตาย  สุดท้ายท่านก็สู้ได้อีก

แต่แล้ว เมื่อประมาณวันที่ ๑๔,๑๕, ท่านก็ได้เกิดอาการปวดลิ้นปี่ อุจาระลำบาก ทานเข้าไม่ได้ วันที่ ๑๖ กุมพาพันธุ์ ลูกหลานได้พาท่านไปหาหมอที่รพ.วังสามหมอ ๆ ก็ให้ยามาทานและให้กลับบ้านมาดูอาการ  แต่ก็ไม่ดีขึ้น ต้องกลับไปหาหมออีกครั้งในวันที่ ๑๗ กพ.๖๖ แต่โรคก็ไม่เปิดโอกาสให้ท่านได้หายใจหายคอเลย

ชีวิตบั้นปลายของท่าน

จึงกลับบ้านมาทำใจ และปลง ประกอบกับใช้ธรรมะรักษา แต่ทว่าอาการกระเพาะก็ไม่ดีขึ้น อาการมันได้ทวีขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขนาดแม่เคน วรสาร ทานอะไรไม่ได้ ทานทีไรก็สำรอกออกมา ลูกหลานก็ได้แต่ทำใจ และรอวันยายไป หมดวิธีการที่จะเยียวยาท่านได้ หมดจนทางที่จะแก้ไข ยื้อท่านไว้อีกต่อไป

แม่เคน วรสาร สิ้นไป ไปคนเดียว อย่างสงบๆ

ขณะที่ญาติพี่น้องลูกหลานเหลน ที่ส่วนหนึ่งมาจากบ้านหนองสวง กาฬสินธุ์ กำลังนั่งกินข้าวช่วงที่มาเยี่ยมรอดูใจยายอยู่นั้น ยายเคนหรือแม่เคน วรสาร ท่านก็ได้จากเราไป ด้วยอาการอย่างสงบ ลูกหลานหันมาพบอีกทีท่านก็สิ้นชีวีไปแล้ว  

อนิจจา สังขาร ไม่เที่ยงหนอ

มีเกิดก่อ พังยุบ บุบสลาย

เมื่อเกิดแล้ว ไม่จีรัง พังทะลาย

การเข้าไป ดับสังขาร นันสุขจริง

ไม่นานหนอ กายนี้ จักนนอนนนิ่ง

กายจะทิ้ง ตนลงแคร่ นอนแผ่หรา

บนกองซาก กากดิน ถิ่นพสุธา

ปราศวิญญาณ์ ดุจท่อนไม้ ไร้คนชม

พฤกษภะ- กาสร อีกกุญชร อันปลดปลง

โททนต์  เสน่งห์คง สำคัญหมาย ในกายมี

นรชาติ วางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์

สถิตย์ทั่ว แต่ชั่วดี ประดับไว้ ในโลกา

ขอให้ดวงวิญญาณของยายเคน วรสาร จงไปสู่สัมปรายภพ ภูมิสงบันตนปรารถนาเทอญ  ขอเชิญทุกท่านโปรดยืนไว้อาลัยแก่คุณยายเคน วรสาร สักไม่เกิน ๕ นาที

……………………………..

พระมหาทองสมุทร ธมฺมาทโร พระลูกชาย เรียบเรียง,เขียนประวัติ

ณ สนามบินดัลลัส ฟอร์ทเวิร์ท ประเทศอเมริกา

๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖เริ่มเขียน เวลา ๑๔.๑๖ นาที

 ประวัติแม่เคน วรสารโดยสังเขป

แม่เคน  วรสาร นามสกุลเดิม “ศรีมี”  เกิดเมื่อวันที่ ๗ ธันวาคม ๒๔๗๕  (ท่านบอกว่าแจ้งเกิดช้าจริงๆท่านเกิด ๒๔๗๔)

ณ บ้านหนองสวง ตำบลหนองกุงศรี จังหวัดกาฬสินธุ์

ได้สมรสกับพ่อพันธุ์ วรสาร   (เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อปี ๒๕๕๗)  มีบุตรด้วยกัน หลายคน ส่วนหนึ่งก็เสียชีวิตไปแล้ว ที่เหลือชีวิตอยู่ก็มี

๑. นายบุญจันทร์ วรสาร 

๒. นางบัวบาน วรสาร

๓. นายสำราญ วรสาร

๔. นางก้านก่อง วรสาร

๕. พระมหาทองสมุทร วรสาร (ฉายาทางพระ “ธัมมาทะโร”) 

นักธรรมเอง เปรียญธรรม ๖ ประโยค ปริญญตรี รุ่นแรก บาฬีศึกษาพุทธโฆส จ.นครปฐม ร 

 วัดเสมียนนารี กรุงเทพมหานคร (วัดไทยประเทศไทย) วัดโปรดเกศฯ อเมริกา (วัดต่างประเทศ)  ปัจจุบันดำรงตำแหน่ง เลขาวัดโปรดเกศเชษฐาราม อเมริกา   เป็นพระธรรมทูตสายต่างงประเทศ รุ่นที่ ๑๒ ไปประกาศพระศาสนายังประเทศอเมริกา เมื่อปี ๒๕๔๙ จนถึงปัจจุบ้น

๖. นางไพรวัลย์ วรสาร

๗.นางจันทร์แสง  วรสาร (สมรสแล้ว)

๘. นางทองแดง วรสาร (สมรสแล้ว)

๙. นางติ๋ม  วรสาร (สมรสแล้ว)

อุปนิสัยและความสามารถแม่เคน วรสาร

  แม่เคน วรสาร เป็นผู้ที่มีนิสัย โอบอ้อมอารีย์ รักสงบ อ่อนน้อมถ่อมตน อดทน ขยัน หมั่นเพียร รักสันโดษ สมถะ

 ลำบากมาแต่เล็ก สู้ฝ่าฟัน หนักเอาเบาสู้ เลี้ยงดูลูกๆ มาอย่างแข็งแกร่ง ไม่เคยย่อท้อ

รักษาศีล ยึดมั่น รักษาประเพณี เคารพในกฏหมายบ้านเมือง มีศีลาจารวัตร มีภูมิธรรมภูมิรู้ วางตนเป็นแบบอย่างแก่สังคม และลูกหลานตลอดมา

ความสามรถพิเศษ แม่เคนวรสาร เป็นผู้ที่มีนิสัยชอบศึกษา ชอบพัฒนาตนเอง จึงฝึกในการจดจำนำธรรมะดีๆมาท่อง กลอนดีๆมาสืบทอดเสมอๆ จึงทำให้แม่เคน วรสาร มีความขำนาญเรื่องการจดจำกลอนได้ อย่างมืออาชีพ สามารถด้นกลอนสดได้  ใครมาเยี่ยมแม่เคน ไม่ว่าจะเป็นพระหรือโยม แม่เคน ก็จะชอบถวายพร มอบกลอน เป็นคำกลอนเสมอๆ

บั้นปลายชีวิต

แม่เคน วรสาร นั้น ปกติเป็นผู้ที่มีร่างกายแข็งแรงพอสมควร แต่ด้วยเหตุที่แม่เคน ทำงานหนัก หามรุ่งหามค่ำ สู้ฟันฝ่าหาเลี้ยงชีวิต ตั้งแต่สมัยสาวๆ และช่วงมีลูก มาเป็นระยะเวลานาน จึงทำให้พอแก่ตัวมา ทำให้แม่เคน จะสุขภาพสามวันดี สี่วันไข้ เจ็บออดๆแอดๆ อยู่เสมอๆๆ แต่ท่านก็อดทนสู้ บางทีก็สู้ได้ บางที่ก็แย่ แต่ด้วยเหตุที่ว่า แม่เคน วรสาร ท่านเก่งเรื่องธรรมะภาวนา วิปัสสนากรรมฐาน ท่านจึงปลงได้ดี และใช้วิธีธรรมะตรงนี้รักษา เป็นธรรมะโอสถได้เรื่อยๆตลอดมา 

ตรั้งแล้วครั้งเล่า  แต่อนิจจา

ประวัติการสู้โรค

แม่เคน วรสาร เคยเป็นโรคงูสงัดมาแล้วปางตาย แต่ก็รักษาหายขาดได้ เคยเป็นโรคไตมาอย่างยาวนาน อันเป็นโรคประจำสังขารท่าน แต่เมื่อไม่นานมานี้ ท่านก็ได้เคยติดโควิดอย่างชนิดเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด แต่..ท่านก็รอดได้ทุกโรค

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โรคไต แม่เคน วรสาร เป็นถึงโรคไตระยะที่ ๔ แล้ว หมอเรียกให้ไปฟอกไต ท่านก็ปฏิเสธ เพราะสังเกตว่าตนเอง อายุมากแล้ว ฟอกก็ตายไม่ฟอกก็ตาย  สุดท้ายท่านก็สู้ได้อีก

แต่แล้ว เมื่อประมาณวันที่ ๑๔,๑๕, ท่านก็ได้เกิดอาการปวดลิ้นปี่ อุจาระลำบาก ทานเข้าไม่ได้ วันที่ ๑๖ กุมพาพันธุ์ ลูกหลานได้พาท่านไปหาหมอที่รพ.วังสามหมอ ๆ ก็ให้ยามาทานและให้กลับบ้านมาดูอาการ  แต่ก็ไม่ดีขึ้น ต้องกลับไปหาหมออีกครั้งในวันที่ ๑๗ กพ.๖๖ แต่โรคก็ไม่เปิดโอกาสให้ท่านได้หายใจหายคอเลย

ชีวิตบั้นปลายของท่าน

จึงกลับบ้านมาทำใจ และปลง ประกอบกับใช้ธรรมะรักษา แต่ทว่าอาการกระเพาะก็ไม่ดีขึ้น อาการมันได้ทวีขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขนาดแม่เคน วรสาร ทานอะไรไม่ได้ ทานทีไรก็สำรอกออกมา ลูกหลานก็ได้แต่ทำใจ และรอวันยายไป หมดวิธีการที่จะเยียวยาท่านได้ หมดจนทางที่จะแก้ไข ยื้อท่านไว้อีกต่อไป

แม่เคน วรสาร สิ้นไป ไปคนเดียว อย่างสงบๆ

ขณะที่ญาติพี่น้องลูกหลานเหลน ที่ส่วนหนึ่งมาจากบ้านหนองสวง กาฬสินธุ์ กำลังนั่งกินข้าวช่วงที่มาเยี่ยมรอดูใจยายอยู่นั้น ยายเคนหรือแม่เคน วรสาร ท่านก็ได้จากเราไป ด้วยอาการอย่างสงบ ลูกหลานหันมาพบอีกทีท่านก็สิ้นชีวีไปแล้ว  

อนิจจา สังขาร ไม่เที่ยงหนอ

มีเกิดก่อ พังยุบ บุบสลาย

เมื่อเกิดแล้ว ไม่จีรัง พังทะลาย

การเข้าไป ดับสังขาร นันสุขจริง

ไม่นานหนอ กายนี้ จักนนอนนนิ่ง

กายจะทิ้ง ตนลงแคร่ นอนแผ่หรา

บนกองซาก กากดิน ถิ่นพสุธา

ปราศวิญญาณ์ ดุจท่อนไม้ ไร้คนชม

พฤกษภะ- กาสร อีกกุญชร อันปลดปลง

โททนต์  เสน่งห์คง สำคัญหมาย ในกายมี

นรชาติ วางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์

สถิตย์ทั่ว แต่ชั่วดี ประดับไว้ ในโลกา

ขอให้ดวงวิญญาณของยายเคน วรสาร จงไปสู่สัมปรายภพ ภูมิสงบันตนปรารถนาเทอญ  ขอเชิญทุกท่านโปรดยืนไว้อาลัยแก่คุณยายเคน วรสาร สักไม่เกิน ๕ นาที

……………………………..

พระมหาทองสมุทร ธมฺมาทโร พระลูกชาย เรียบเรียง,เขียนประวัติ

ณ สนามบินดัลลัส ฟอร์ทเวิร์ท ประเทศอเมริกา

๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖เริ่มเขียน เวลา ๑๔.๑๖ นาที

เผาศพแม่ แต่มาไม่ทัน (อีกแล้ว) ตอนพ่อเสีย ก็มาไม่ทัน

เห็นบรรยากาศ งานเผาแม่  อึ้งแน่นอก

สุดรันรด สะท้อนจิต คิดถึงพ่อ

ตอนพ่อจาก มาไม่ทัน เช่นกันนอ

แม่คงรอ  ลูกพระ ก่อนผละไป

เห็นพระวาง ดอกไม้จันท์ นั้นเหี่ยวห่อ

ไม่ต้องรอ ลูกนะแม่หนา อย่าโหยไห้

ตัดทุกอย่าง ไปทางลัด ตัดอาลัย

ขอฝากไฟ  ช่วยเผาร่าง  ท่านไปดี

น้ำตาซึม ฝืนแต่งกลอน สะท้อนจิต

ลูกไม่คิด แม่จะจาก พรากครั้งนี้

ทีแรกเห็น แม่นอนสู้ อยู่ดีดี

ไม่ได้มี  ทีท่า   ว่าจะไป

แต่ครั้งนี้ แม่คงทรุด สุดจะทน

ร่างกายกล คงชำรุด สุดห้ามได้

สุดจะยื้อ จะยั้ง อั่งข้างใน

อายุขัย   แม่นั้นหมด จึงจบลง

แม่เข้าใจ ธรรมะ เป็นอย่างดี

ปล่อยชีวี โรคบีทา หาประสงค์

เป็นไปตาม พระไตรลักษณ์ ประจักษ์ตรง

ท่านจึงปลง สังขาร อย่างงดงาม

เป็นการตาย ตัวอย่าง สร้างภูมิภพ

ทางสงบ  จุติ  มิอาจห้าม

ท่านกำหนด สติดู และรู้ตาม

ข้ามขวากหนาม นิวรณ์ ได้สอนเรา

จงไปดี เถิดหนา มารดาลูก

แม่สิ้นทุกข์  แล้วหนา อย่าโศกเศร้า

ต่อไปนี้ คงเหลือร้อย รอยดังเงา

สอนพวกเรา ทำอย่างท่าน เส้นทางไป

เหลือแต่เพียง คำกลอน ท่านสอนลูก

เหลือเพียงฟูก มุ้งหมอน กลอนมอบให้

เหลือเพียงร้อย ความโศกเศร้า เหงาอาลัย

เหลือเพียงใจ ที่จะอยู่ สู้อดทน

เหลือความจำ พร่ำของแม่ ที่แกฝาก

เหลือเพียงซาก เศษเถ้านี้ ธุลีผล

เหลือเพียงตัด อาลัย ใจวกวน

เหลือเพียงทน ที่จะสู้ อยู่ต่อไป

เหลือฟันปลอด ของแม่ แกเคยฝาก

เหลือรอยจาก ที่ยังหนุน อุ่นไอให้

เหลือึวามเคว้ง คว้าจิต คิดอาลัย

เหลือความใส ภาพฝากลูก อยู่ทุกข์ทน

เหลือภาพ แม่หลายตอน นั่งสอนลูก

อย่าได้ทุกข์  จากมารดา อย่าสับสน

เหลือเพียงพร่ำ คำวอน สอนทุกคน

เหลือความทน ที่ได้เห็น ชัดเจนมา

สุดสจะพร่ำ สรรหา มาแต่งกลอน

สุดจะถอน อาลัย ไฉนหนา

สุดจะเค้น เอ่ยคำ พร่ำมารดา

สุดสรรหา เอ่ยคำ มาพร่ำอาลัย

โดฮาแขก บินกระตุก ทุกข์กระฉอก

อยากจะบอก ต่อไปนี้  ชีวีไหน

อีกไม่นาน เครื่องจะลง ตรงถึงไทย

เพื่อจะไป งานศพแม่ ที่แกรอ

...................................................

“โยมแม่เอ๋ย” เครื่องจะลงแล้ววววววววววว  แต่งบนเครื่องบิน

แต่งกลอนต่อ วันที่ ๑๓ พ.ย. ๖๖

มาไม่ทัน งานศพแม่  แกรอเก้อ

เหมือนที่เจอ ปลายปีนาน งานศพพ่อ

ปีสามเจ็ด  ครานั้นหนอ พ่อท่านรอ

จนท่านท้อ จึงพราก จำจากไป

ขอบพระคุณ  ผู้จัดงาน อาจารย์ปิยะ

ท่านเป็นพระ บริหาร ประสานให้

โชคดีท่าน  ช่วงนั้นอยู่  ประเทศไทย

บุญส่งให้  โยมแม่  แกไปดี

ขอบพระคุณ  ครูอาจารย์  มางานแม่

งานนี้แก  แม่ดีใจ ในครั้งนี้

พระล้นหลาม งานแม่ไป ในอัคคี

คนมากมี พระมากมาย ได้มางาน

ทั้งจากไทย  ต่างประเทศ  เขตอเมริกา

เต็มใจมา  อำนวย  ช่วยประสาน

เมตตาจิต อย่างหรู  ครูอาจารย์
ช่วยให้งาน  เสร็จสมบูรณ์ คูณทวี

ขอขอบคุณ  โยมญาติ ปราชญ์ทุกท่าน

ไปร่วมงาน  โยมแม่ แกครั้งนี้

ประทับใจ  ในกุศล  คุณความดี

ที่ท่านมี ให้โยมแม่  แกมากมาย

...............................

หมายเหตุ  

ฌาปนกิจศพแม่ ๒๒ ก.พ.๖๖  

เก็บกระดูก  เช้า ๒๓ ก.พ.  

นำมาสวดมนต์บ้าน ทำบุญอุทิศเลย ตอนเย็นๆของวันที่ ๒๓ ก.พ.

 ๒๔ ก.พ. ทำบุญเลี้ยงพระจำนวน ๑๐ รูป (อีสานเรียกว่า ทำบุญหงายพาข้าว) 

๒๕ ก.พ. ๖๖  เอาอัฐิโยมแม่,โยมพ่อ และหลานๆ เข้าธาตุ บังสุกุลให้ ที่วัดพุทธคุณาราม ในอำเภอวังสามหมอ

ธาตุ(เจดีย์)โยมแม่เคน จะอยู่ใกล้ๆกำแพงวัดด้านหน้า เดินจากหอระฆังไป ใกล้ๆ กุฏิของอดีตเจ้าอาวาส (พระอาจารย์ต้อม)

ถ้าญาติๆ ลูกหลาน ต้องการไปกราบเจดีย์(ธาตุ) ของแม่เคน ก็เชิญได้  ตั้งใจให้เป็นธาตุประจำตระกูลของลูกหลานแม่เคนตลอดไป  ใครเสียชีวิตก็เอากระดูกเข้าไปเพิ่มได้ ไม่ต้องเสียเงินซื้อธาตุบ่อยๆ

โอเคนะ  

(เพิ่มเติมข้อมูล กลอนและอื่นๆ เมื่อวันที่ ๑๓ พ.ย. ๖๖ เวลา ตีห้า สิบหกนาที ที่วัดโปรดเกศอเมริกา)